امتیاز بدهید

آویشن به‌صورت خوراکی برای برونشیت، سرفه سیاه، گلودرد، قولنج، آرتروز، ناراحتی معده، درد معده (ورم معده)، اسهال، خواب راحت، درمان اختلال حرکتی در کودکان (دیس پراکسی)، گاز روده (نفخ شکم)، عفونت کرم انگلی و درمان اختلالات پوستی، مصرف می‌شود. همچنین برای افزایش جریان ادرار به‌عنوان ادرارآور برای رفع عفونت و به‌عنوان یک محرک اشتها مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از افراد به دلیل گرفتگی صدا (لارنژیت)، لوزه‌های متورم (التهاب لوزه)، گلودرد و بوی بد دهان از خواص دم‌نوش آویشن نیز استفاده می‌کنند.

از روغن آویشن هم به‌عنوان یک ماده ضد میکروب در دهان‌شویه‌ها و مواد مرطوب استفاده می‌شود. همچنین برای درمان طاسی و برای مقابله با عفونت‌های باکتریایی و قارچی روی گوش به‌صورت موضعی استفاده می‌شود. درواقع تیمول، یکی از مواد شیمیایی موجود در آویشن است که با یک ماده شیمیایی دیگر به نام کلرهگزیدین، ​​به‌عنوان لاک دندان عمل می‌کند و به همین دلیل از آویشن برای عفونت دندان و جلوگیری از پوسیدگی دندان استفاده می‌شود.

آویشن از گیاهان بومی کرانه‌های اروپای مدیترانه است و استفاده دارویی و آشپزی از گیاه آویشن به هزاران سال پیش برمی‌گردد. جالب است بدانید کیفیت دارویی آن قبل از اینکه به‌عنوان یک گیاه خوش‌طعم در پخت‌وپز مورد استفاده قرار بگیرد، شناخته شد. گیاه آویشن که یکی از گیاهان مورد علاقه امپراتورها در روم باستان است، یک گیاه دارویی شفابخش و محافظت‌کننده محسوب می‌شود که در صورت مصرف به‌عنوان بخشی از وعده غذایی می‌تواند از مسمومیت محافظت کند.

رومیان همچنین دسته‌های آویشن را برای تصفیه معابد و خانه‌ها می‌سوزاندند و این رومی‌ها بودند که این گیاه را به انگلستان معرفی کردند، جایی که به همان اندازه محبوبیت آن در سواحل مدیترانه محبوب شد. رایج‌ترین کاربردهای سنتی آویشن به‌عنوان دارویی برای سرفه‌های خشک، به‌عنوان داروی هضم‌کننده و برای ساخت دهان‌شویه برای زخم‌ها و عفونت‌های دهان و گلو بود.

در حال حاضر بسیاری از انواع خاصیت آویشن نه‌تنها به‌صورت تجربی بلکه به‌صورت علمی نیز ثابت شده است. آویشن سرشار از فنل های گیاهی مانند تیمول و کارواکرول است که به‌شدت ضد اسپاسم هستند و آن‌ها را سرکوب‌کننده های سرفه قوی می‌دانند. ویژگی‌های ضد باکتری و خلط آور این گیاه، مخاط ایجاد شده در سرماخوردگی را نازک می‌کند تا راحت‌تر خارج شوند.

یکی از کاربردهای سنتی این گیاه که در دنیای علمی مورد توجه قرار گرفته است، استفاده از آن به‌عنوان داروی مؤثر برای درمان گلودرد است. اسانس آویشن یکی از قدرتمندترین ضد میکروب‌های طبیعی است که محتوای کالواکرول آن سلاح اصلی در برابر بسیاری از باکتری‌های مختلف است که می‌تواند باعث این شرایط ناخوشایند شود.

ویژگی‌های ضد اسپاسم آویشن به شل شدن رگ‌ها و باز شدن رگ‌ها کمک می‌کند که به نوبه خود فشار خون را کاهش می‌دهد و استرس قلب را کمتر خواهد کرد. در صورت استفاده منظم از پودر آویشن یا دم‌نوش آویشن، عضلات قلب تقویت‌شده و جریان خون بهتر انجام می‌شود. فشار واردشده بر قلب نیز تنظیم می‌شود.

آویشن با ارتقاء سلامت کلی دستگاه گوارش به سیستم هضم بدن کمک می‌کند. تیمول، یکی از ترکیبات فعال در این گیاه، حرکات عضلات پریستالتیک را تحریک می‌کند تا غذا برای مدت‌زمان طولانی در معده نگهداری نشود. عملکرد ضد اسپاسم این گیاه می‌تواند گرفتگی روده را برطرف کرده و نفخ ناشی از سوء جذب را کاهش دهد.

تقویت ادرار منظم برای حفظ عملکرد طبیعی کلیه ضروری است. آویشن بدون اینکه تعادل ظریف الکترولیت‌ها را بر هم بزند، مانند یک ادرارآور طبیعی عمل می‌کند و باعث می‌شود مایعات در بدن زیاد نگهداری نشوند.

در میان ترکیبات قدرتمند موجود در آویشن، مشخص شده است که کارواکرول تأثیر مثبتی بر خلق‌وخو دارد. این ماده باعث افزایش سطح دوپامین و سروتونین می‌شود که انتقال‌دهنده‌های عصبی برای افزایش انگیزه، تمرکز در رانندگی و بهبود کلی روحیه را فراهم می‌کنند. مصرف منظم این گیاه یا پخش روغن اساسی در مشعل رایحه‌درمانی می‌تواند احساس آرامش و رفاه را تقویت کند.

آویشن یک گیاه طبیعی است که اگر به‌اندازه مصرف شود می‌توانید از همه فواید آویشن بهره‌مند شوید و درصورتی‌که با تجویز پزشک طب سنتی نیز به‌صورت دارو مصرف شود مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما درصورتی‌که بیش‌ازاندازه مصرف شود می‌تواند باعث ایجاد مشکلات گوارشی شود. استفاده از روغن آویشن به‌صورت موضعی نیز مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. بااین‌حال به دلیل متفاوت بودن پوست افراد ممکن است در برخی از مصرف‌کنندگان باعث تحریکات پوستی شود. به همین دلیل اگر برای اولین بار است که می‌خواهید از روغن آویشن استفاده کنید باید ابتدا مقدار کمی از آن را روی قسمت کوچکی از پوستتان امتحان کنید و درصورتی‌که بعد از 24 ساعت علائمی مانند خارش، قرمزی و تورم ایجاد نشد می‌توانید برای بقیه پوست نیز استفاده نمایید.

آویشن وقتی توسط کودکان در مقادیر طبیعی غذا مصرف شود، به‌احتمال‌زیاد ایمن است. آویشن وقتی برای مدت کوتاهی به‌عنوان دارو مصرف شود نیز برای کودکان احتمالاً ایمن است. هنوز اطلاعات کافی برای دانستن اینکه آیا روغن آویشن هنگام استفاده بر روی پوست یا استفاده از طریق دهان برای کودکان بی‌خطر است، وجود ندارد.

همان‌طور که گفتیم آویشن می‌تواند لخته شدن خون را کند نماید، بنابراین در صورت نگرانی در مورد خطر خونریزی اضافی در حین و بعد از جراحی نباید از آویشن استفاده کنید. درواقع بهتر است استفاده از آویشن را حداقل 2 هفته قبل از جراحی برنامه‌ریزی‌شده متوقف کنید.

اسانس آویشن سرشار از بسیاری از ترکیبات گیاهی است که به تقویت اعصاب و مقابله با افسردگی و احساس خستگی کمک می‌کند. این روغن را در روغن های حامل رقیق کرده و از آن برای ماساژ یا روغن حمام استفاده می‌کنند که باعث آرامش عضلات خسته و دردناک در عین آرامش و تمرکز ذهن می‌شود.

با مصرف منظم دمنوش آویشن میتوانید از همه خواص آویشن بهره مند شوید. درست کردن دم‌نوش آویشن و استفاده از خواص دم‌نوش آویشن بسیار ساده است. برای این کار باید یک فنجان آب جوش بر روی 2 قاشق چای‌خوری پودر آویشن ریخته و به مدت 10 دقیقه دم کنید. این یک فنجان را می‌توانید در 3 وعده روزانه میل کنید.

آویشن در کنار فواید بسیار زیادی که برای سلامت و آرامش ما دارد عطر و طعم بسیار لذیذی در غذاهای ما بخصوص مزه دار کردن انواع گوشت‌ها، استفاده بر روی سالادها و فستفودها ایجاد می‌کند. بنابراین اگر تاکنون نیز به آن توجه نداشته‌اید، حالا که متوجه شدید آویشن چیست و چه خواص مهمی دارد، از این به بعد به‌صورت منظم و به مقدار مناسب از آن استفاده کنید تا از همه خواص آویشن بهره‌مند شوید.